Besparen op cultuur?

Er valt veel over te zeggen, over het snoeiwerk dat de Vlaamse besparingsregering in de cultuursector wil gaan aan/verrichten.

Voor vandaag wil ik het hierop houden: waaruit halen we troost? Waaruit halen we moed? Waaruit halen we passie? Compassie? Mededogen? Wat brengt ons dichter tot de ander, en tot onszelf? Of anders: welk boek pakken we uit de kast, als iemand ons hart breekt? Naar welke muziek luisteren we op begrafenissen? Welke film tilt ons even op boven het dagelijkse metro-boulot-dodo? Welke schilder geeft ons, vaak zonder dat we het beseffen, een antwoord op de grote vragen? En welke theatermaker weet de tijd te vangen die we nog niet begrijpen?

Niet alles, beste heren, laat zich in economische termen vangen. Maar weet dat wie de kunst vermarkt, eigenlijk zijn ziel verkoopt. En van het hele maatschappelijke project, dat wij een welvaartstaat noemen, een koude, kale kermis maakt, die zich maar moeilijk laat bewonen.