boekentip(.nl)

Op vraag van Boekentip.nl mijn eigen smaak & boekenkast eens onder de loupe genomen.
Het volledige interview met alle tips vind je vanaf 28/11 op www.boekentip.nl –
maar omdat het kiezen zo moeilijk was, hier alvast de laatste ‘voorronde’ .

Het liefst had ik deze twee samen getipt:

“Weight van Jeanette Winterson en The Penelopiad van Margaret Atwood, allebei verschenen in een heel mooie uitgave bij Canongate. Twee herwerkingen van bekende mythes. Door twee schrijfsters die allebei op hun best zijn als ze om het thema ‘wat als’ mogen cirkelen.”

Winterson doet dat in haar typische, geritmeerde stijl. Elk woord precies het juiste. Dat levert schitterend proza op, maar meer dan het verhaal van Atlas en Hercules blijft dit een typisch Winterson-boek, dat boven alles om draait om het centrale thema van haar hele werk: ‘telling the story’. Die vrije aanpak levert wel één van de meest beklijvende scènes op; de ontmoeting tussen Atlas en de Russische ruimtehond Laïka is ontroerend mooi.

Atwood blijft als een kwaadaardige kwal plakken aan de originele mythe, maar wel vanuit een heel ongebruikelijk perspectief. Door de ogen van Penelope, de achtergelaten vrouw van Odysseus, die het maar moet zien te redden terwijl hij elders de held uithangt, werpt ze een heel andere blik op de Odyssee. Hier is de grondtoon: ‘Eat that, mate!’ En zo zegt ze het ook ongeveer, want hoewel het boek als een klassiek Grieks drama is opgebouwd, en het koor zich in elk hoofdstuk van een ander rijm & ritme bedient, klinkt in de stem van Penelope zelf vooral de droge humor van Atwood zelf door.

Voor een hardcore Winterson-liefhebber is het moeilijk om toe te geven, maar eigenlijk toont Atwood zich hier de sterkere schrijver. Maar omdat ik ik Winterson nog iets schuldig ben (maar dat is een ander verhaal dat een andere keer moet worden verteld), heb ik toch maar Weight getipt.