GenderBender #Rekto:Verso

8/3/2017

Notes-to-self na #genderbender-debat van rekto:verso gisteren in de Arenberg:
1. Eigenlijk liepen er twee debatten door elkaar: het m/v/x-debat (weg met de polariteit en leve het fluïde gender-concept) -iets wat ik alleen maar kan toejuichen- en het m/v-debat (over de ongelijke behandeling van vrouwen in de cultuursector) -iets wat helaas de dagelijkse realiteit is en we (in elk geval voorlopig) vanuit de polariteit moeten bestrijden.-
Ik begrijp die dubbelheid heel goed; als m+v heb ik dat m/v-debat heel lang van aan de zijlijn en vanuit een verbaasd meta-perspectief gevolgd – het was niet mijn probleem, ik ben immers zowel man als vrouw. Misschien is net daardoor dat ik zo duidelijk kan zien hoe scheef de verhoudingen zitten. Waardoor ik tegen wil en dank vooralsnog “binair-feministe” werd, zonder mijn queer-denken los te laten. #relnicht
2. We zijn nog lang niet klaar met deze beide debatten. Wat nog maar eens bleek toen ik nog geen uur later alweer in twee gesprekken terecht kwam die precies dat bevestigden wat we net aangeklaagd hadden. In precies weer die paternalistische ergerlijke bewoordingen.
3. Vrouwen spelen er overigens ook zelf een rol in. Het gemak waarmee ze genoegen nemen met de kindvrouw-status die hen als wel geaccepteerde vrouwelijke identiteit wordt aangereikt en zelfs een carrière aanreikt, is ergerlijk.
4. Een omkeeroefening kan wonderen doen. Kijk eens naar de culturele wereld, het literaire veld, de media, etc. en vervang in zeer concrete situaties mannen door vrouwen en andersom. Toen ik dat achteraf in de bar met een paar voorbeelden deed, leidde dat tot luid gelach. M.a.w.: het is ondenkbaar en absurd dat, ik zeg maar wat, vanaf morgen in de krant alle columns over politiek, buitenland, economie etc. alle dagen door intellectuele vrouwen van middelbare leeftijd geschreven worden en al die over gezin, kinderen, seks, relaties etc. door mannen. Meer nog, door jongens onder de 30 die er goed uitzien op foto en de wereld met een frisse, naïeve blik bekijken. En dat we dat dan mannenemancipatie noemen. Net zoals een productie met enkel vrouwen plots een feministisch experiment is, terwijl een productie met enkel mannen een dagelijkse realiteit is. En dan wil je het verschil in budget tussen die twee niet zien.
5. Want vrouwen verdienen ook in de kunstensector makkelijk 1/3 minder dan mannen en krijgen vooral ‘kansen’ in depannageprojecten of low-budget-producties. Waarna die met dezelfde lat gemeten worden.
6. Want dan kwam de dooddoener: dat de kwaliteit er wel moet zijn.
* I rest my case. Een neerslag van het debat zelf komt er later via #RektoVerso