Andy Fierens & Michaël Brijs

DSLetteren, 13/09/13 – ‘Eigenlijk is alles begonnen toen Michael een kopstoot kreeg op een feestje. Hij stond daar met zijn opgezwollen kop, en …’ ‘Andy bracht mij naar de spoed en betaalde zelfs de rekening, want ik had geen portefeuille bij. Toen hij me thuis afzette, zag hij de science fiction collectie in mijn boekenkast.’ ‘We lazen gewoon allemaal dezelfde, niet voor de hand liggende dingen. Dick, Ballard, Brautigan, Wolfe. Dus hebben we maar samen een band opgericht, Andy & the Androids.’
‘Na een optreden zei Michael plots: ‘ik wil een boek te schrijven over een Pater Damiaan-achtige figuur op een andere planeet. Doe je mee?’ Dat was het begin van Astronaut van Oranje.’ ‘Eerst schreven we beurtelings een hoofdstuk, als een soort correspondentie, maar dat lukte niet, onze stijl was te verschillend. Dus zijn we met twee in de schrijfkamer gekropen, anderhalf jaar lang, drie, vier halve dagen per week.’ ‘Veel te vaak, eigenlijk.’
‘Dat ging als volgt: iemand zat aan tafel te tikken, de andere liep rond of lag op de grond… ‘Michael kan beter nadenken als hij op zijn rug ligt. Helaas valt hij dan vaak in slaap.’ ‘Ik ben geen ochtendmens, en we werkten vaak ‘s  ochtends.’ ‘Gelukkig is hij na zo’n powernap frisser dan ooit. Daardoor was onze eerste versie ook bijna de definitieve; niet zoals Irving die elk boek vier keer schrijft, telkens wat beter.’ ‘Wij schaafden elkaar bij tijdens het schrijven. Elke zin is eerst minstens tien keer luidop gezegd. En komt eigenlijk uit onze twee hoofden.’

HUWELIJK
‘Onze samenwerking had iets van een huwelijk, maar dan een dat al een hele tijd loopt, zodat we geen seks meer hoefden te hebben met elkaar.’ ‘Ja, een huwelijk ontdaan van alle vervelende verplichtingen: we moesten niet samenwonen, niet liegen tegen elkaar, geen dingen verzwijgen, alleen af en toe een paar uur samen in een bureau doorbrengen.’
‘Ik denk niet dat ik dit met iemand anders zou kunnen; we passen gewoon goed bij elkaar. Als kind heeft het PMS mijn ouders gemeld dat ik over-geïnteresseerd was; Michael heeft dat ook. Wij zijn geïnteresseerd in alles, behalve in sport, maar dat is een princiepskwestie.’
‘Ik ben niet erg stipt, Andy wel, dat gaf natuurlijk wel wat wrijving.’ ‘We hebben veel van elkaar verdragen, omdat er een hoger doel was; we wisten dat het ergens toe zou leiden.’ ‘En niet zomaar iets: dit boek gaat het literaire landschap ingrijpend veranderen. Iedereen zegt dat, maar van ons is het echt waar.’
‘We hebben onszelf en elkaar ook veel vrijheid gegund, en hadden vooraf afgesproken dat we het zouden aanvaarden als we aan elkaars ideeën sleutelden. En dat het eindproduct ‘van ons’ zou zijn, en we niet kinderachtig zouden doen over wie wat bedacht had.’

TRIP
‘Ik denk dat weinig schrijvers zo kunnen werken. Bij de meeste zit hun ego in de weg.’ ‘Of ze zijn niet compatibel genoeg. Bij ons werkte het perfect. Wij zaten helemaal op dezelfde lijn.’ ‘Het was één grote blije trip, en intussen schreef het boek zichzelf.’ ‘Dat is zo heerlijk aan schrijven met twee: als de ene vastzit, gaat de andere gewoon door.’
‘We hadden wel grote lijnen uitgetekend, maar daartussen waren er zeeën van ruimte.’ ‘Echt een scenario uitwerken wilden we niet; dan wordt het echt een bureaujob.’ ‘We wilden onszelf het plezier niet ontnemen zelf verrast te zijn door wat er gebeurde. Veel te weinig schrijvers zeggen dat, maar schrijven mag echt heel leuk zijn.’ ‘Voor de getormenteerde schrijver moet je niet bij ons zijn, sorry.’
‘Al brainstormend trigger je allerlei dingen bij elkaar, waardoor de wendingen vanzelf komen. Het heeft iets van het paraprosa van Gust Gils; je vertrekt van een heel rare premisse en dan trek je die absurde logica heel consequent door.’ ‘Je voelt je een beetje Alice in Wonderland, want je sleurt elkaar mee in een wereld met eindeloos veel mogelijkheden, zonder remmingen.’ ‘En dan krijg je vanzelf een hilarische anarcho-sciencefictionhorrorsatire.’
‘Je doet met twee ook dingen die je alleen niet zou durven; soms zeg je iets dat er zo ver over is dat je het eigenlijk als grap bedoelt, maar als de ander het dan oppikt, denk je: hey, misschien kan het toch. En dan doe je het gewoon.’
‘Al hebben we dat ruimteschip met indianen die in panne stonden er uiteindelijk toch uitgelaten. Hoewel je dat heel logisch kan rijmen aan ons hoofdpersonage, want die heet Borms, en de echte Borms zag de Vlamingen ook altijd als de Indianen van België…’
‘Wie weet in een volgend boek.’ ‘Ik zou nog eindeloos veel boeken met jou kunnen maken. Het is geen mode meer om dat te zeggen, maar sommige huwelijken kunnen lang duren, en toch fris blijven.’

Het stuk zoals het is verschenen kan je hier nalezen.