de lijstjes 2024 #destandaard

21/12/2024, De Standaard der Letteren —

1 Welk boek van 2024 was voor u het hoogtepunt van het jaar?

Het overkomt me niet zo vaak, dat boeken me zo weten te raken dat mijn analytische brein niet de kans krijgt over die emotie heen te ratelen. Wolf van Lara Taveirne lukte het wel. Het boek is een soort glas-in-lood raam, dat de pijnlijke verschuiving toont tussen de wereld voor en de wereld na. En de breuklijnen daartussen dicht met bladgoud. Literaire kintsugi.

2 Welk boek zou u iedereen cadeau willen doen?

De schaduwen van morgen van Noëlle Michel. Omdat het haarscherp aantoont hoe vervreemd wij, de moderne mens, zijn van de natuur. En wat daarvan de pijnlijke consequenties zijn. Misschien snappen mensen in fictie wel wat ze in realiteit krampachtig blijven ontkennen. En, om dezelfde reden, Apeirogon van Colin Mc Cann. Omdat we de brutale consequenties van een oorlog misschien ook pas begrijpen als die fictie wordt, en we er in een boek minder van wegkijken dan in het journaal. Omdat literatuur ons wel nog raakt. En het geweld pas ophoudt als we met elkaar praten.

En doe ineens ook maar De Jodenbeuk van Annette von Droste-Hülshoff, een uiterst spannend bewijs van iets wat Fixdit telkens weer zegt: er zijn altijd al steengoede schrijvende vrouwen geweest. Dus als er minder vrouwen in de canon zitten, is dat niet ‘omdat ze er vroeger gewoon niet waren’,  maar omdat ze telkens weer uit de geschiedenis zijn weggewist.

 

3 Welke zin is blijven hangen?

“BB, zei ik, wij zijn zwart. We worden zichtbaar als we op het punt staan de wet te overtreden.”  De zieners van Sulaiman Addonia laat zich overigens in zijn geheel omschrijven als een prachtige mokerslag. En: “The only thing money cannot buy is poverty.” Ook The night alphabet van Joëlle Taylor treft je als lezer vol in het gezicht. Beide boeken zijn tevens fascinerend als vormexperiment.

 

Het stuk zoals het is verschenen, kan je hier nalezen.