de lijstjes 2024 — @DSLetteren

30/12/2024, De Standaard der Letteren —

Welk boek van 2023 was voor u het hoogtepunt van het jaar?

Ik las tijdens één treinrit Een klein detail van Adania Shibli en De kolonel slaapt niet van Emilienne Malfatto. Vrolijk word je daar niet van, maar die dubbele vrouwelijke blik op het ­fenomeen oorlog legt wel een heel andere realiteit bloot, zelfs al zijn de hoofdpersonages vrijwel allemaal mannen. Is empathie dan toch des vrouws? En nu we toch bezig zijn ons in te leven in de ander: Joelle Taylor schreef met C+nto & othered poems een oorverdovende ode aan de butch en in één beweging ook de geschiedenis van een verdwenen queer subcultuur. Niet makkelijk, wel verdomd straf.

Welk boek helpt u vooruit, en hoe?

The authority gap. Why women are still taken less seriously than men, and what we can do about it van Mary Ann Sieghart. Jammer dat het boek niet door een man is geschreven, dan zouden mannen wat erin staat misschien wel ernstig nemen. En van girlpower naar (mijn) jongensdroom: Anatoly Chernyavskiy’s fotoboek Kamchatka. Land of volcanoes and bears. Als beren niet zo uw ding zijn, laat u dan vooral leiden door de prachtige poëzie-tarot van Johanna Pas: Kringen op het tafelblad.

Welke zin is blijven hangen?

“Maar wat is de realiteit eigenlijk/ Behalve de meeste gedeelde manier van kijken”, schrijft Emilienne Malfatto in De kolonel slaapt niet. Een zin die de wereld waarin we leven perfect samenvat: hoeveel realiteit delen we nog, elk in onze eigen bubbel? Voelen we ons er daardoor steeds minder verantwoordelijk voor?

Het stuk zoals het verschenen is, kan je hier nalezen.