de mening 3 #DSAvond

05/12/2018, DSAvond – Ah, België. Het koninkrijk van het surrealisme doet zijn naam alle eer aan met de illusionistische kunstjes waarmee onze regering uit de Marrakech-knoop probeert te ontsnappen. Terwijl de traditionele politici zich het hoofd braken over traditioneel Belgische oplossingen, toonde de N-Va zich van een ander kaliber: de campagne die ze via de sociale media de wereld instuurden, was zo on-Belgisch dat zelfs hun eigen partijleden naar adem hapten. Dit is dirty warfare, American style. (*)

(*)Voor wie zich gisteren op een andere planeet bevond: middenin de gesprekken over het Migratiepact zette de N-Va zes beelden online die hun weigering tot ondertekening ‘op een laagdrempelige manier moesten uitleggen aan hun kiespubliek.’ De campagne leek zodanig op VB-communicatie dat Filip De Winter ei zo na de auteursrechten claimde.

Strategie of vergissing? Beide valabele mogelijkheden. De Vlaams-nationalisten kennen een lange traditie van schisma’s en na het recente electorale succes van het Vlaams Belang is het niet ondenkbaar dat Theo & Vrienden, uit angst rechts voorbijgestoken te worden door hun ex-partijmakkers, dromen van een rechtser parcours, of zelfs van een coup op de Keizer van Antwerpen. (De tweedeling in de partij gaat terug tot de jaren ’30, waar de Vlaamse beweging zich verdeelde tussen voorvechters van de Vlaamsche taal & cultuur en radicalere vechtersbazen met bredere Duitse sympathieën; bij die tweede fractie zal de expliciete verwijzing naar de verwantschap met het Duitse AfD, die het boerka-beeld al eerder gebruikte, ongetwijfeld goed resoneren.) Maar de N-Va staat ook bekend als dé partij van de strategische communicatie; waarschijnlijker is dat de campagne een welgemikte dubbelslag was. Spierballengerol om de rechterflank te imponeren, om vervolgens met de aloude ‘misverstandstechniek’ de rest van de kiezers (en partijleden) terug aan boord halen. Het excuusplan was zo zorgvuldig georkestreerd dat het met de minuut ongeloofwaardiger werd dat de campagne een vergissing was: geen hond die gelooft dat de communicatiedienst niet wist dat de boerkafoto door het AfD was gebruikt. De afhandeling doet denken de zaak Schild & Vrienden: terwijl de N-Va zijn handen in onschuld wast, verschijnen de foto’s in alle reguliere media. Een klassieke alt right strategie: goedkoper kan je geen campagne voeren. De chocolade Bruine Piet die De Wever op Instagram postte, bewijst dat hij de truuken van de foor maar al te goed kent: duidelijker kan een meme niet zijn.

Voor het Migratiepact zal de regering wel een Belgische oplossing vinden, maar hoe moet het verder? De N-Va probeert weliswaar —op Belgisch-illusionistische wijze— Marrakech in New York te veranderen om in de regering te blijven, maar hoe kan het nog verder, na deze “onaanvaardbare, schandalige en onwaardige campagne”? Waarom handhaven politici het cordon sanitaire rond het Vlaams Belang, maar mag een partij die precies dezelfde taal spreekt wel mee besturen? Wat is het wezenlijke verschil tussen beide, wat ze daar zelf ook over beweren? Een factcheck bewees dat vijf van de zes gebruikte slogans flagrante leugens zijn: Francken haalt zijn mosterd bij Trump en het is een aloude Amerikaanse traditie dat de beste leugenaar President wordt. Hier bij ons was het tot voor kort de gewoonte dat politici die op aantoonbare leugens werden betrapt naar huis werden gestuurd. Net zoals politici die aanzetten tot haat buitenspel werden geplaatst. Dat waren onze waarden. Dat was onze democratie.

Als me dan toch om mijn mening wordt gevraagd: ik vind het onaanvaardbaar dat democratische partijen op welk niveau dan ook besturen met een partij die elke dag meer tekenen van extremisme vertoont, zowel in bestuurswijze, als in communicatiestijl en gedachtengoed. Voor mij, en voor vele anderen, is het na gisteren genoeg geweest.