Rosie Garland schrijft Ursula K. Le Guin #Briefgeheim #DSLetteren

09/10/2015, DSLetteren –

Beste Ursula le Guin,

Dankjewel. Om de vonk te zijn voor de avonturen van mijn verbeelding. Al in het eerste boek van jou dat ik las, ‘Machten van Aardzee’, namen je verhalen me mee naar plaatsen die veel gedurfder waren dan nog-lang-en-gelukkig. Ze rekten de spieren van mijn jonge geest in alle mogelijke interessante richtingen. Die speurtochten maakten me ontzettend gelukkig. En dat doen ze nog steeds.

Ik had je boeken van me af kunnen schuiven. Ik had andere paden kunnen kiezen, zo veilig als Disney en even ziekmakend zeemzoet. Maar met jou als gids las ik ‘Duisters linkerhand’ en ontwikkelde een voorliefde voor scherpgekruid, zout en zuur; een veelheid aan smaken die het hele lichaam voeden. Ik leerde dat een dieet van enkel suiker nooit voldoet.

Voor een kind dat opgroeide in een verstikkende wereld, was jij een hap frisse lucht. Dank je voor het bijstellen van al die gladde tweedelingen in juist en fout, goed en slecht, mannelijk en vrouwelijk. In ‘De ontheemde’ voedde je mijn honger voor een diepere, duisterder aardrijkskunde en bood me werelden aan waar vragen belangrijker waren dan antwoorden.

Jij plaatste geen pen in mijn hand. Je hield er één tussen je eigen vingers, en dat volstond als aanmoediging. Jij bewees dat meisjes boeken schrijven, en niet enkel het mooie wezentje op de omslag zijn. Dat we de ketenen van de makkelijke verhaaltjes kunnen afgooien. Kunnen durven.

Bedankt om mijn moed als schrijver en lezer te voeden. Om me aan te moedigen me ver van huis te wagen, de wilde lucht van ideeën in de ademen en het smalle pad te bewandelen dat langs de hoge venen en bergen slingert. Bedankt om me te tonen dat de makkelijke weg nooit de beste is op het lange pad van een creatief leven.

Ik was verbaasd toen ik hoorde dat vijf van je boeken werden afgewezen omdat ze ‘te vreemd’ waren. Toch schreef je verder. Bedankt je om nooit je pen neer te leggen. En bedankt om me deze les vroeg te leren, zodat ik veerkracht kon opbouwen voor de moeilijke en vaak ontmoedigende weg die voor me lag.

Elk boek van jou is een reis in het onverwachte. Achter elke flap liggen nieuwe, spannende landen verborgen om te ontdekken. Ik weet nooit wat me te wachten staat; niet op de volgende lijn, niet op de volgende pagina, niet in het volgende hoofdstuk. Je moedigt me aan om mijn verbeelding te trainen. Ze is sterk geworden. Daarvoor ben ik je dankbaar.

Ik kijk ongeduldig uit naar je volgende avontuur. Ik heb geen idee wat het zal brengen. En ik twijfel eraan dat jij het zelf al weet. Hoe heerlijk, verrast en verrukt te zijn over de werelden die opborrelen in onze geest. Om wakker te zijn, vol leven, en gretig uit te kijken naar wat er om de volgende bocht ligt – wat dat ook moge zijn.

Rosie Garland

Wie liever Engels leest, vindt het origineel hieronder:

A ‘Thank you’ letter to Ursula le Guin – Rosie Garland

Dear Ursula le Guin,

Thank you for sparking my adventures in imagination. From the beginning, when I read ‘A Wizard of Earthsea’, your stories took me to places more daring than happy-ever-after. They flexed the muscles of my young mind in all kinds of interesting directions. I was exhilarated by such exploration. I still am.

I could have pushed your books aside. I could have taken other paths, unthreatening as Disney and as sickly sweet. With you as my guide, I read ‘The Left Hand of Darkness’ and developed a taste for spices, salt, sourness; a multitude of flavours that feed the whole body. I learned how a diet of sugar never satisfies.

For a child brought up in a stifling world, you were my breath of fresh air. Thank you for challenging slick binary notions of right and wrong, good and bad, male and female. In ‘The Dispossessed’ you fed my appetite for a deeper, darker geography and offered worlds where questions were more important than answers.

You did not put a pen in my hand. You held one in your own and that was encouragement enough. You proved that girls write books, and aren’t just the pretty creature on the cover. We can break the shackles of easy stories. We can dare.

Thank you for nurturing my bravery as a writer and a reader; for encouraging me to venture far from home, breathe the wild air of ideas and walk thin tracks that ribbon across high moors and mountains. Thank you for showing me that simple is never best in the long road of the creative life.

I was amazed when I heard that five of your novels were rejected for being ‘too strange’. And yet, you kept going. Thank you for never laying down your pen. Thank you for teaching me this lesson early, so I could build resilience for the difficult and sometimes dispiriting road ahead.

Each successive book of yours takes me somewhere unexpected. I can’t begin to tell you how thrilling it is to explore new lands each time I flip the cover. I never know what’s coming: next line, next page, next chapter. You encourage me to exercise my imagination. It has grown strong. I am grateful.

I am waiting for your next adventure. I’ve no idea what it will be. I’m not sure you do, either. How wonderful, to be surprised and delighted by the words that spill out of our minds. To be awake, alive and eager to meet whatever is round the next corner.

Rosie Garland