scoop #DSOpinie

DSOpinie, 26/06/2015 –

Ons land heeft de neiging gefaald beleid te recycleren. Om nadien verbaasd te zijn dat het eigenlijk toch niet werkt. (NAVO-stafofficier Roger Housen in De Standaard)

Zelden werd de Belgische politieke volksaard bondiger samengevat. Waarom zou je een fout één keer maken, als je diezelfde fout ook twee keer kan maken? Housen is niet zo onder de indruk van de precisiebombardementen die het Belgische leger uitvoert; vaak bezorgen ze ons meer problemen dan ze oplossen. Zo zijn veel bootvluchtelingen die de Belgische marine nu uit de Middellandse Zee vist op de vlucht voor de chaos die we na de interventies in Libië achterlieten. Conclusie: we zouden beter nadenken over alternatieven voor we als een kip zonder kop met bommen gooien. Als zelfs het leger tegen geweld is, moeten we misschien geen twee, maar drie keer nadenken?

Tweede Slag bij Waterloo stemt tot meer tevredenheid. (De Standaard)

Iedereen moet leren, ook veldheren. Housen maakt zich dus zorgen om niets, want in de remake halen we de schoonheidsfoutjes er wel uit. Dan komt het allemaal goed, en leveren we de veldslag ‘dynamischer, dichter bij de publiekstribunes en met een betere bezetting op het slagveld.’ Het is gewoon nog even wachten op een historische reconstructie van die luchtaanvallen op Irak.

“De dag des oordeels is gekomen als vrouwen in Jemen beginnen te fietsen.” (De Correspondent)

Door de burgeroorlog valt er in Jemen nog nauwelijks aan benzine te geraken, en dus wordt er steeds meer gefietst. Of toch door mannen. Geen beter moment om de conservatieve cultuur te veranderen dan in volle oorlogschaos, dacht fotografe en vrouwenrechtenactiviste Bushra Al Fusail. Meteen bleek dat de ene hoofdstad de andere niet is. Dat 250 Belgen naakt door Brussel fietsen om aandacht te vragen voor de kwetsbaarheid van de hoofdstadfietsers doet nauwelijks nog iemand opkijken, maar laat één vrouw door Sana’a fietsen en je veroorzaakt een nationale rel. Zelfs met kleren aan.

‘Nigger.’ (Barack Obama)

De Amerikaanse president deed het nog beter: één woord volstond om de Amerikaanse media in rep en roer te zetten. Barack Obama gebruikte het N-woord tijdens een radio-interview over racisme. Beschamend, vond Fox, en noemde de president prompt een rapper. Het woord mag dan ook in heel wat Amerikaanse media niet gebruikt worden. Maar is het beledigender dan het tonen van de Confederate Flag, een symbool uit de Amerikaanse Burgeroorlog dat door white supremacy groups gerecupereerd werd, vroeg CNN zich af? Want die wappert vrolijk boven heel wat overheidsgebouwen. Niets zo inconsequent als Amerikanen, je moet het hen nageven.

Zwarten zijn “het meest luie, domme en crimineel-ingestelde ras uit de wereldgeschiedenis.”  (Earl Holt op de website van de Council of Conservative Citizens – The Guardian)

Geen N-woord in deze zin, maar dat maakt hem niet minder beledigend. De man die bovenstaande uitspraak op het net zette, en daarmee wellicht Charleston Shooter Dylann Roof inspireerde, schonk de afgelopen jaren 65000$ aan een aantal republikeinse politici. Vervelend. Presidentskandidaat Ted Cruz liet haastig weten het geld te zullen terugstorten, want ‘racisme heeft geen plaats in de samenleving’. Holt van zijn kant vond de informatie op zijn site ‘eerlijk en accuraat’ en haalde zijn schouders op bij alle mediatumult: ‘Dat levert ons vooral nieuwe leden op.’ Of met Oscar Wilde: There’s no such thing as bad publicity.

We willen niemand tegen de borst stuiten. (Wal-Mart, The Independent)

Vreemde uitspraak voor een supermarktketen die vrolijk zijn werknemers uitbuit en vlotjes belastingen ontduikt; onmenselijk zijn mag zolang het niet illegaal is, is meestal hun bedrijfspolicy. Maar spullen verkopen met de Confederate Flag erop vindt Wal-Mart toch niet langer kunnen. Weg broekriemgespen, bumperstickers en onderbroekjes; populair of niet, nu Dylann Roof met die vlag gezwaaid heeft, haalt de keten ze uit de rekken om niemand te bruuskeren. Verscheidene politici willen de vlag ook zien verdwijnen aan openbare gebouwen. Maar het is niet de vlag, maar het geweer dat de schutter maakt; zolang de wapenwet onveranderd blijft, vindt de volgende extremist wel een andere vlag die zijn lading hagel dekt.

“Alles leek normaal, behalve dan die vlag met dat hakenkruis aan het plafond van de woonkamer.” (Al Jazeera)

Ook het verdere verloop van de babyborrel die fotografe Julie Platner bijwoonde bij een lid van het National Socialist Movement in Riverside, California was niet bepaald alledaags. Haar kiekjes tonen onder meer een zangstonde met Hitlergroet. Helaas kon ze het gezin niet erg lang blijven volgen: diezelfde avond schoot de 10-jarige zoon zijn vader dood met een Rossi .357 magnum “omdat hij dreigde mama buiten te smijten.” Sja, dat wapenbezit, het is en blijft een risico natuurlijk.

“Your (now) ex says, ‘you deserve the dream, now run free and go catch that beautiful butterfly’. Sorry, you’re binned.” (The Telegraph)

Ziehier een minder gewelddadige manier om een punt te zetten achter een relatie. In Fuckin’ Amal dumpt Elin haar vriendje nog per sms, maar dat was dan ook in de jaren ’90. Voor de hipsters van vandaag die er digitaal een punt achter willen zetten, is er nu Binder. Relatie beu? Gewoon je lief in het vuilbakje slepen, en de app stuurt hem of haar een berichtje met een ‘gepersonaliseerde’ reden voor de breuk. Die hierboven is nog één van de meer poëtische.

“Vrouwen zijn vee, handelswaar om zo vaak mogelijk te gebruiken en te verkopen. Als ze moeilijk doen, vermoord je ze gewoon en gooi je ze in zee of van een wolkenkrabber.” (Al Jazeera)

Binder mag dan een grapje zijn van de Schotse brouwerij Wellpark, de realiteit is soms veel wreder dan de app. Tien jaar lang fotografeerde Mimi Chakarova slachtoffers van vrouwenhandel; ze zocht hen op in de bordelen van Istanbul, Athene, Dubaï en Praag en bundelde hun verhalen in de documentaire The Price of Sex. Wat klanten neertellen voor het misbruiken van de opgesloten en mishandelde vrouwen wil nog wel eens variëren, maar één ding is duidelijk: een vrouwenleven is er niets waard.