#Scoop #DSOpinie

16/01/2016, DSOpinie

“ —“
Soms is wat er niet staat, opvallender dan wat er wel staat. Toen de regering een jaar geleden, na de aanslagen op Charlie Hebdo, de wet aanpaste om de aanwezigheid van het leger op straat juridisch te regelen, klonk er nog (weliswaar gematigd) protest. Cartoonist Lectrr lanceerde zijn zonder-soldaat-straat, CD&V-minister Kris Peeters ging winkelen met zijn vrouw om duidelijk te maken dat het met dat terrorisme allemaal wel meeviel en riep zijn collega’s op tot klagen over al dat kaki op straat. Iets waarvoor hij algauw werd teruggefloten, want de CD&V zat mee in de regering. Nu, een jaar later, staan er meer para’s in het Europese straatbeeld dan ooit tevoren, een paar oorlogen daargelaten, en nog nooit waren ze zo opvallend afwezig in de krantenkoppen. Nochtans zou, volgens experts, de aanwezigheid van het leger bijzonder weinig bescherming bieden tegen terreur, slecht zijn voor de sociale cohesie, het onveiligheidsgevoel eerder vergroten dan verkleinen en radicalisering aanmoedigen. Misschien moet iemand zich daar toch eens vragen bij stellen. Voor het ons niet meer opvalt dat ze er staan, die para’s. Of spelen er misschien andere belangen?

‘Ciabatta is op dit moment onbestaand volgens de Belgische wetgeving’ – Knack
Wees gerust, het illegale statuut van het knapperige brood heeft niets met zijn Italiaanse afkomst te maken. Het is gewoon zo dat aan ‘producten van fijnbakkerij’ alleen suiker, ei en keukenzout mogen zijn toegevoegd; de olijven en tomaten zorgen ervoor dat de inwijkeling zijn erkenning misloopt. Bovendien moet brood een welbepaalde vorm hebben: a) ‘rond met kruimzijden’, b) ‘rond, ovaal of rechthoekig zonder kruimzijden’ of c) ‘langwerpig en ten minste 11 centimeter per 100 g metend en op het bovenvlak ingekerfd’. Anders is het geen brood. Gelukkig gaat Mininster van Economie en Consumentenzaken Kris Peeters die oubollige voedselregels nu aanpassen. Weten we meteen ook waarom hij niet meer over de para’s rept: drukdrukdruk.

‘Ik vrees dat onze kinderen als het zo doorgaat niet meer in een democratie zullen leven.’ (Tv Brussel)
Gelukkig neemt Luc Hennart het op zich waakhond van de democratie te spelen. De voorzitter van de Brusselse rechtbank van eerste aanleg maakt zich zorgen over het wetsvoorstel dat huiszoekingen 24 uur op 24 uur mogelijk moet maken en de voorhechtenis van 24 naar 72 uur wil verlengen. Want we geven onze vrijheden overhaast op, vindt hij, en creëren zo een politiestaat. Ook in Frankrijk zorgen de antiterreurmaatregelen voor gefronste wenkbrauwen: daar wil Hollande de grondwet aanpassen om het mogelijk te maken burgers die in Frankrijk geboren zijn en de dubbele nationaliteit hebben hun Franse nationaliteit af te pakken als ze veroordeeld worden voor terrorisme. Dat kan nu al in andere Europese landen, zoals Groot-Brittannië, maar in Frankrijk ligt deze nieuwe maatregel uiterst gevoelig, omdat hij raakt aan het droit du sol, een traditie van geboorterecht die dateert van de Franse Revolutie. Tot zover de afschaffing van de égalité. Over de fraternité en de liberté later meer nieuws.

“Hoe klaar is Amerika –en zijn woordenschat- voor een vrouwelijke president?” The Guardian
In VS maalt daar niemand om; daar ontzegt Trump in elke speech wel één of andere bevolkingsgroep een paar burgerrechten. Als hij daarbij iemand kan beledigen, is dat mooi meegenomen. Zo liet hij zich onlangs ontvallen dat Hillary, toen ze in 2008 de voorverkiezingen verloor, ‘schlonged’ was door Obama, vrij te vertalen als geswaffeld. Ah, seksisme. Altijd goed voor slechte humor. De Guardian blikte vooruit en vroeg zich af hoe de Amerikaanse pers Hillary Rodham Clinton gaat noemen als ze wint. Want Mevrouw Clinton kreeg al heel wat koosnaampjes toegedicht: van harpij tot Lady Macbeth met haarband, van helleveeg tot feeks en zelfs feminazi. De égalité is in Amerika blijkbaar niet zo m/v. Toen ze zich aanmeldde voor de schoolraad: “zou je je niet beter verkiesbaar stellen als secretaresse?” Toen ze rechten wilde gaan studeren: “Ga naar huis en trouw.” Toen ze zich wilde inschrijven aan Harvard: “We hebben hier geen vrouwen nodig.” Dat ze jarenlang haar eigen achternaam behield, kostte Bill zijn gouverneurstitel. Hij won die pas terug toen ze hem veranderde. En ook haar kapsel aanpaste, dat altijd al meer aandacht kreeg dan haar woorden. Al wist ze dat in haar voordeel om te buigen: na de vorige voorverkiezingen lekte er een foto uit waarop de tekstschrijver van Obama een kartonnen Hillary bij de borst grijpt. De man in kwestie was behoorlijk gegeneerd, maar Hillary reageerde doodleuk: “ ‘t schijnt dat mijn haar goed ligt op die foto.” Zeg nu nog eens dat vrouwen geen humor hebben.

“Wat zou kleine Aylan geworden zijn als hij groot was geworden? Een billenknijper in Duitsland.” Charlie Hebdo
Satire is dan weer een gevaarlijk soort humor. Die makkelijk misvalt. Dat Charlie Hebdo de Syrische kleuter die bij Bodrum verdronk, linkt aan de aanrandingen in Keulen schoot bij vele in het verkeerde keelgat. Racisme! Schaamteloos! Misselijkmakend! Maar hoe pijnlijk en cru de cartoon ook is, zou het kunnen dat hij ons iets over onszelf toont dat we liever niet onder ogen zien? Misschien bedoelt de tekenaar eenvoudigweg dat niet alle vluchtelingen potentiële verkrachters zijn. Niet alle moslims potentiële terroristen. Maar dat er iets hypocriets is aan het gemak waarmee de publieke opinie zwalpt tussen massale sympathie voor een verdronken kind en grof racisme na de gebeurtenissen in Keulen. En onze solidariteit dus beperkt blijft tot knuffelvluchtelingen.

“8 verkrachtingen per dag in België” – De Standaard
Lees het nog eens. Elke dag worden er in België minstens acht (8!) vrouwen verkracht. Dat is een hallucinant cijfer voor een beschaafd land. Dat 1 vrouw op 10 aangerand wordt voor haar 18e is dat eveneens. Die cijfers verschijnen elk jaar. Daar kraait geen haan naar, daar volgen geen maatregelen op en daar worden geen ‘omgaan met vrouwen’ cursussen voor georganiseerd. Elders is de toestand nog veel hallucinanter. Indië tekent voor drie verkrachtingen per uur, de VS voor 1 aanranding per 2 minuten. Staat de wereld daarvoor op zijn kop? Mwa. Een klein jaarlijks bericht volstaat. Tel er de stukken over de aanrandingen in Keulen en Stockholm eens op na? Je komt makkelijk aan 3000 Google hits per aangerande vrouw. Terecht, maar doen we dat dan ook voor die 2900 slachtoffers in België vorig jaar? Of is ordinair Westers seksisme minder problematisch dan “cultuurverschillen” en spelen er bij de stortvloed aan reacties andere belangen?